Davul

ÇALGILAR

VURMALI SAZLAR

Kaşık vurmalılar
Kaşık

Metal vurmalılar
Zil

Toprak vurmalılar
Küp, darbuka

Kemik vurmalılar
Kemik

Kasnak vurmalılar
Davul
Koltuk Davulu
Nağara
Tef

Davul

Türk Halk Müziği vurmalı sazlarının en karakteristik sazı olan Davul yurdun her yöresinde yaygın olarak çalınır. Bir kasnağın iki tarafına deri gerilmesi suretiyle meydana gelir. Davulun sağ elde tutularak vurmaya yarayan başı topuzlu sopasına çomak (tokmak) ve sol elde tutulanına çubuk (zibzibi) denir. Davulun Türkçe "Toval, Tovıl ya da Tovul" dan ya da Arapça "Tabl" dan türemiş bir sözcük olma ihtimali kuvvetlidir. Kırgız Türklerinin kullandığı "Dool Çalmak" deyimi günümüz Türkçesinde davul çalmak anlamındadır. Tabulga, Balaban, Davulbaz gibi çeşitli isimlerle anılan Davul, köylerde yerli müzikçiler ya da Abdallar tarafından şehirlerde de mehterhane ve bando tarafından kullanılır.

Küp (Darbuka)

Anadolu'nun birçok yerinde özellikle kadınlar tarafından rağbet gören ve çalınan bir halk sazıdır. Esas olarak kırmızı topraktan yapılır. Ağız kısmına gerilen keçi ve dana derisi ısıtılmak suretiyle güzel ses çıkartmaya yarar. Anadolu'nun değişik yörelerinde darbukaya şu isimle rastlamak mümkündür: Dümbelek, deblek, dömbek, debleh, güpgüp v.s. Ayrıca kadınlar arasında leğen, bakraç, güğüm çalmak adettendir.

Kaşık

Ağaçtan yapılma yemek kaşıklarının aynı zamanda bir vurma saz olduğu bilinmektedir. Yurdumuz birçok bölgesinde olduğu gibi Konya, Silifke, Balıkesir, Bursa gibi illerin halk oyunlarında oldukça yaygın olarak kullanılır.

Zilli Maşa

Maşa biçiminde iki ana kolun uçlarına yerleştirilen karşılıklı zillerden ibarettir. Kollar kapandıkça ziller üst üste gelerek ses çıkartır.

Tef (Def)

Anadolu'nun her yöresinde bilinen tef 20-40 cm çapında bir kasnak ve tek yüzüne gerilmiş ince bir deriden ibarettir. Kasnak açılan yarıklara 3-5 çift ince pirinçten yapılan ziller geçirilerek çalgının ritminin zenginleşmesi sağlanır. Bazı yörelerde sade olanları da vardır. Yörelere ve kullanıldıkları yere göre değişik isimler alırlar. Zilli tef, parsa tef, çingan tefi, ayıcı tefi, acem tefi, kına tefi, semai tefi, fasıl tefi, karagöz tefi gibi...